چند روزیست که فریاد وا اسلاما و وا قرآنا از همه جا بلند است.
اهانت شده به قرآن . به آنچه که به قول علی ورق پاره ایست و محتوایش باید پاس داشته شود نه کلماتش اهانت شده.
البته توهین به مقدسات هر دین و آئینی از آن رو که توهین به عقیده ی جمعی از انسانهاست بسیار زشت و نکوهیده است.
اما آنچه این روزها مدام جلوی چشمم ظاهر میشود تصاویر مربوط به حمله ی چند ماه پیش سینه چاکان ولایت مطلقه به بیت آیت الله صانعی1 ولگد مال شدن قرآن و سایر کتب دینی در این هجوم است.
البته رفتار دوگانه در مقابل مفاهیم دینی حکایت تازه ای نیست و استفاده از این حربه را بارها توسط حکومت اسلام نمای ایران شاهد بوده ایم که رویداد اخیر و بارز تر از آن مسائل عاشورای 88 تهران از جمله این نوع سوء استفاده هاست.
تنها میماند یک سوال از برادران ارزشی و آن هم اینکه چرا برای لگدمال شدن قرآن در بیت صانعی و تخریب مسجد قبا و اقداماتی از این دست نباید ناراحت شد؟
آیا استدلال خود در این زمینه را نزدیک به استدلال اهانت کنندگان به قرآن در مغرب زمین نمیبینید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر